heyecan...

Bu günlerde çok heyecanlıyım..Özellikle de bu gece!
Uzun zamandır yapmayı planladığım birşeye ilk adımımı atacağım yarın..
Blog uma bu heyecanımla ilgili bir yazıyla başlamışım aslında. Çocuklar...
Onlar ne kadar da önemliler aslında! Bütün insanlar önemli,ama bütün insanlar da en başta 'çocuk'...

Yarın Eğitim Gönüllüleri Vakfı'na gönüllü toplantısına gideceğim. Herşey düzgün giderse, o küçücük yüreklere beyinlere kendimden bir ben, ruhumdan en güzel birer parça vereceğim. Bir eğitimci değilim ama ne yapabiliyorsam yapacağım, hiçbirşey yapamazsam onlara en çok ihtiyacı olan iki şeyi vereceğim: sevgi ve ilgi! Bir tanesine tek bir katkım olursa dünyalar benim olacak, çünkü belki de o bir çocuk binlerce insanı değiştirecek, güzelleştirecek...
Bir arkadaşım bu konuda aslında bana şaşırdığını söyledi. 'Kafan bu kadar doluyken, bu kadar yoğunken yeni bir sorumluluk daha katıyorsun hayatına' dedi.Evet çok yoğunum, kafam da hep dolu..Pek de şanslı bir insan değilim. Büyük cesaret ve inançla girdiğim işlerde hep karşıma engeller çıkıyor (gerçekten hep!). Ama benden şanssızları da var, hem de çok fazla..Kendim için birşeyler yapmaya çalışmaktan okadar çok içime boğulmuşum ki aslında, bunu farkediyorum çoğu zaman. Yıllardır, çok uzun yıllardır okuyorum eğitim alıyorum, yazıyorum, konuşuyorum, seviyorum, seviliyorum...Ama bunlardan bir parça olsun başkalarına veremedikçe hepsi çok yavan kalıyor. Daha çok yorulabilirim fiziksel olarak. Ama bir çocuk gülsün, o gülücük her yana yayılsın bütün yorgunluğumu atacağımdan eminim!
Almaya karar verdiğim sorumluluk oldukça büyük, biliyorum..Özellikle de hayatımda bu kadar fazla sorumluluk içinde yüzdüğüm bir zamanda...Heyecanım ondan aslında..Ama içimden ruhumdan geleni yapacağım ve umarım herşey çok güzel olacak...