19 Haziran 2012 Salı

Sigarayı bırakma serüvenim...

Evet artık bu sigarayı bırakmam gerekiyor, çünkü iyice fazla içmeye başladım..

Bu nedenle de aldığım olumlu yorumlardan yola çıkarak, parama da kıyarak Champix aldım..Evet aldım ve başladım..

Ama gerçekten hiç emin değilim işe yarayabileceğinden. Altı gün oldu ve ben hala deli gibi sigara içiyorum. Yataktan kalkınca ilk işim sigara içmek yine, hatta çoğaltmış bile olabilirim :S

Neler oldu peki farklı olarak?

Midem bulanıyor, ama bu sigara içmemi engellemiyor. Karnım da ağrıyor ama bu da engel olmuyor bana :( Aranızda kullanan varsa bana etkileri ve aslında ne yapmam gerektiği konusunda yardımcı olabilir mi acaba?

İşe yararsa buradan mutlaka yazıcam :)

20 Şubat 2012 Pazartesi

De geeet !


Bazen hala soruyorum kendime, inatla soruyorum çünkü cidden hala anlayamıyorum...

Bir insanı gözünün içine baka baka aptal yerine koyarsın hadi yaptın o kadar da pişkinsin..

Üzerine gelir bu insan sana bin defa 'bi git kardeşim, ben ap tal de ği lim' derken, bunu bin defa söylemekten artık kurdeşen olurken, sen hala nasıl aptala yatıp kendi egolarınla bir insanı delirtme hakkını kendinde görürsün??

Pişkinliğin dibine vurmak budur işte..Hayır gerçekten bi gidin yahu!!

Sonunda İbrahim Erkal'a bile bağladım :/

Yeniden Merhaba Dünya :)



Yoktum bu kez oldukça uzun, çok uzun zamandır..

Sanırım yazabilecek duruma gelmek bazen o kadar da kolay olmuyor..

Hımm..hayatım ne alemde peki?

Çok şey değişti gerçekten...En son yazdığım zamanlarda bile çok şey değişmişti ama ozamanlar Bursa'daydım..Ama aklım hep İzmir'deydi..'Ait olduğum şehir İzmir' diyordum hep..

Bunu dememin sebebi koskocaman (ve belki de tek) bir aşk mıydı yoksa kendi karma karışık iç dünyamı biraz olsun ısıtıp rahatlatabilecek tek şehir olması mıydı bilmiyorum..Hala da bilmiyorum...

Ama hiç beklemediğim bir anda iş buldum İzmir'de ve düşünmedim bile, bir haftada taşıdım tüm hayatımı buraya..Hayatımı taşırken geçmişimi de taşımak zor geldi galiba, herşeye baştan başlarsam daha kolay olur gibi hissettim herhalde..Hayatımın belki de en büyük günahlarını işleyip, en büyük yalanlarını söyleyip kendi ellerimle tüm geçişimi attım çöpe..Vee geldim İzmir'e...

İş buldum demiştim değil mi? Yine sıfırdan başladım, kimsecikleri tanımadığım bir şehirde tekrar en baştan...Berbat bir iş hayatı geçirdim 5 ay boyunca! O dönemde buraya yazmalıydım belki de..Benim için daha az acılı olurdu ama bunu şuan farkedebiliyorum ve ozaman buna gücüm bile yoktu..

Berbat bir iş ve buna karar verip herşeyi bırakıp gelen ben..Ne diyebilirdim ki?? Kafamdaki kocaman soru işaretleriyle, pişmanlıklarla, anlamsızlıklarla geçip gitti işte...

Ama İzmir...Ne olursa olsun, ailemden sonra bana güç veren en büyük faktör bu şehre dahil olabilmekti belki de..Seviyorum belki de biraz benim gibi olduğu için..Yada ona benzemek istediğim için..Bilmiyorum..

Bu arada aşk..Tamamen eskiden buraya yazdığım yazılarda kaldı..Ben onu da attım bir kenara..Artık emin sayılırım, bir defa attıysan kenara, aşkın insana küskünlüğü öyle kolay kolay geçmiyor..Eskiden olduğu kadar masumca yaşayamayacağımı bilecek kadar birşeyleri, yaşlandım sanırım bu arada :) Neyse bu konuda pek umudum yok artık..Umutsuzluk değil de, bana göre değil artık ben o eski küçük kız değilim, bu yüzden 'kabullenmek' demek daha doğru...

Evet herşey saçma sapan giderken bu şehir bana, bir insanın başına belki de gelmesi en zor tesadüflerden birini  verdi..İlk defa başvurduğum bir işten 2 gün sonra görüşmeye çağırıldım..Harika geçen iki görüşmenin ardından, fabrika müdürünün yanıma gelip inatla 'gel bakalım seninle konuşalım' demesi üzerine garip bir şekilde tamamen farklı bir pozisyonda, aslında hep hayalim olan iş teklifini aldım..(Bu uzun hikaye, daha sonra ayrıca anlatırım)

Şuan kısa bir süredir yeni işimdeyim..Rüya gibi girdiğim bu iş, umuyorum bu kez doğru olacak...

İşte...Buraya yazmadığım bunca zamandır, yaşanan kalp kırıklıkları, anlamsızlıklar, yalnızlıklar, depresyonlar, ve tabii güzel eğlenceli anlık zamanları da geçersek, yaşananlar özetle buydu..

Bundan sonra İzmir'den ayrılacağımı pek sanmıyorum..Hep birşeyler eksik kalacak hayatımda, mutsuz olduğum şeyleri bırakıp herşeye baştan başlamaya devam edeceğim..Ama bu aslında garip bir durum..Mutsuz hissettiğin anda herşeyi bırakıp gitmek cesaret mi?Yoksa aslında kolay yolu seçip kaçmak mı?

İşte beni en çok yıpratan soru bu oldu hep...Ve hala bu kadar eksik hissediyorken, emin de değilim cevabından...

Artık yazmak istiyorum tekrar..Kendimleyim, sizlerleyim ve takibinize tekrar başlayabilmek te güzel olacak sevgili blog dostlarım :)

Tekrar merhabaa :D

 
template by suckmylolly.com flower brushes by gvalkyrie.deviantart.com