Öyle böyle değil...
Çok komik anılarım var bununla ilgili
Ve bu komik anıları genelde o şapşallığımı paylaşmış kişilerden hayretle dinliyorum...
Bir işe girersem (inşallaaah)
Sabahları erken kalkmaya alışma aşamasında
Kendimden çıkabilecek sabah şapşallıklarını hayal edemiyorum...
Özellikle ciddi bir konuşma olduğunda çok zorlanıyorum
Örneğin profesörlerden biri arıyor ve ben yataktan fırlıyorum ismini telefonda görünce
Sonra kalkıp evin içinde uyuya uyuya geziyorum elimde telefon...
O arada neler dediğimi sonradan hocanın ağzını arayıp öğrenmeye çalışıyorum :)
Şimdiye kadar tehlikeli bir durum oluşmadı..
Bilinçaltım hala benden bağımsız ama mantıklı davranabiliyor demekki :D
