huzurluyum!

Eveet daha bugün sadece ilk adımımı attım, daha anlatılacak bir anım yok ama bolca olacaklar. Gerçekten çok mutluyum, artık bir eğitim gönüllüsüyüm.

O kadar güzel şeyler yapıyorlar ki orada, herkesin en azından gidip bir görmesi, tanışması gerektiğini düşünüyorum. Benim gittiğim oldukça büyük bir eğitim parkıydı, her şehirde yokmuş ama neredeyse her şehirde küçük merkezler varmış..İlgilenenlere duyurulur..Onlara kitap okutabilir, okuyabilir, resim elişi gibi aktiviteler yapabilir, tiyatro gösterisi yaptırabilir, bilgisayar öğretebilir, spor yada bilimsel deney yaptırabilirsiniz. Aslında içinizden ne geliyorsa onlara verebilirsiniz, nekadar vereceğiniz tamamen size kalmış.

Dünkü heyecanımın içinde aslında biraz da endişe vardı, onlarla aynı noktada buluşabilmek verdiklerimi almalarını sağlayabilmek ile ilgili..Ama bugün o endişem yerini yaptığım şeyin güzel heyecanına ve mutluluğuna bıraktı. Gelen neredeyse hiç kimse eğitimci değil ve orada siz ne isterseniz eğitimini alabiliyorsunuz, yine gönüllü olarak veriliyor bu eğitimler!

Bu arada kimine garip, kimine de normal gelecek bir izlenim..Bugünkü toplantıda 15 kişi vardık sanırım vee..Bir tane bile bey göremedi gözlerim.!.
Gönüllüler arasında tabii ki beyler de varmış ama genel yüzdenin oldukça küçük bir kısmını oluşturuyorlar. İstisnaları kenara koyarak soruyorum beyler : Sizce bu durumda baba olduğunuzda 'neden babalarla çocuklar arasında mesafe olur?' gibi sorular sormaya hakkınız var mıdır? Geleceğin anneleri gibi babaları, bugünümüzün kadınları gibi erkekleri de duyarlı olabilmeli diye düşünüyorum..

Sonuçta kimseyi hiçbirşeye zorlayamazsınız, özellikle de böyle birşey en ufak bir zorlamaya gelmez. Sadece ben mutlu oldum,devamında daha da mutlu olacağımı hissediyorum, hem de çok..Bu tür duyguları umarım herkes yaşayabilir bir kez de olsa!!